Niby-poezja, a jednak...

Każdemu piszącemu, który myśli, że wystarczy "skrobnąć coś od serca", aby powstał dobry wiersz.

Widzimy - poezja. Któż ją umieć musi?
Nikt dziś, kto chwalebny - nie na wyróżnienie.
I smutno, że przeto dziś każdego kusi,
by być nam poetą li na pochwalenie.

Byle pisać "jestem", każdy myśli - żyje.
Byle pisać "piszę", każdy sztuką widzi.
Cóż to - wers po wersie sercem wiersza bije?
Dziw, że z swego wiersza sam autor nie szydzi.

W każdym siedzi chochlik, co tak podpowiada,
trzeba jednak nie dać mówić mu swobodnie.
Piszmy w swoich wierszach pięknie - moja rada,
byśmy przeżywali swoją twórczość godnie.

Świat - sztuka. Nie pytać, któż mnie tak dziś zbawił,
żem jest skory wam pisać tu i w takiej formie.
Za to wżdy mnie kochajcie, com oto przedstawił;
gdy nic prawdziwego - przyznam wam pokornie.

autor

Silvus

Napisany: 2008-07-03 Dodano: 2008-07-03 02:21:03

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie