Nic więcej

Czymże jest smutek dla człowieka
jeśli nie tęsknotą za szczęściem
małe trwające uśmiechu mgnienie,
chwile jak krople deszczu wiosennego
po człowieku, twarzy, wiatr wysusza
gorzej z tym co to od lat
mimo duszy pogodnej nie przemija
co wzrok barwi cieniem smutku
nie można go ukryć w uśmiechu
ani tym bardziej łzy go nie zmyją
on jest w człowieku jak noc za dniem
ciągle czegoś pragnie na nowo tego samego
nieosiągalnego co z rąk się wymyka
im bardziej ściskasz w dłoni
bo ono już takie jest kapryśne
bez dnia i godziny wybiera kogo chce
do nielogicznej gry bez zasad
gdzie wygrać znaczy przegrać siebie samego
a to nie takie proste złamać własne ja
choć tylu przegrywa co dzień
i nie jeden z różańcem w kieszeni prosi o cud
może wymodli, może źle prosi,
może drwi z całego świata ludzi naiwnych
kto wie może właśnie dziś
pisze biały list z imieniem w tytule
brzmiącym jak twoje magiczne zaklęcie
po prostu bądź nic więcej ...

autor

Szczensciarz

Napisany: 2009-04-13 Dodano: 2009-04-13 11:46:54

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie