W nicości marzeń..

Idę przed siebie, ale nic nie widzę,
boję się tej nicości więc przyśpieszam..
Biegnę, ale czuję jakbym stała w miejscu.
Zimno mi...
Czuję tylko chłód i strach,
czy to niebo?
Czy moje życie było na tyle godne,
by trafić do Ojca?
Pomimo strachu wolę to zostać,
bo nie czuję bólu jak w tamtym świecie.
O nie! Jest coraz cieplej, przeraźliwy strach mija..


To była tylko mgła, która zabrała moje marzenia..

autor

27tunia92

Dodano: 2009-10-09 20:16:13

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie