Nie bije moje serce.

rozłąki są bolesne szczególnie dla ludzi kochających
się...ale jakie słodkie są wtedy powitania...wtedy ból
przemija i jest radośc z tego czekania...pieknie to
opisałas...

Przeklęte rozłąki-któż je dobrze znosi?Życzę ci,by
trwało to jak najkrócej!

Bardzo dojrzały, pełen emocji, mocny wiersz. Czytając
go miałam wrażenie, że sama przeżywam to, co ty - tak
przekonująco to oddałaś...
Spodobało mi się, jak udowodniłaś, że zapach rozłąki
bardziej przypomina odór krwi, niż woń czerownego
wina... Masz rację - bez ukochanego godzina jest
dniem, miesiąc rokiem, a rok wiecznością. W moim życiu
też były takie momenty, że brakowało radości i wiary w
lepsze jutro...
"Kwaśne deszcze łez" - jak to trafnie ujęłaś. Łzy
tęsknoty nie są słone. O nie - są kwaśne, a ślad ich
obecności jest trudny do zatarcia...
Widzę, że podążasz śladami wspaniałej Marii
Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej - tak jak ona
przyrównujesz kochanka do powietrza.
Serdecznie pozdrawiam i czekam na dalsze utwory.

...prawdziwa miłość nie boi się rozłąk . ...ale rani
serce....i zamienia łzy....w wino cierpień.....

Krzyk krzywd samotności w serduchu zagościł - rozłąka
okrutną jest, ale dzięki niej powstał ten wiersz.

Udało ci się przekonująco oddać emocje tobą targające.
Tęsknota jest bolesna i denerwująca. Może mam dziś
szczególny humor, ale twój wiersz wywołał lekki
śmiech, bo ...kiedyś to przerabiałam, a dziś takie
tęsknoty nie mają już tak ogromnej rangi. Chociaż nie
mówię hop, nie wiadomo, co kogo jeszcze czeka. Fajnie
opisałaś swoją frustrację - stanowczo i z wrewą.

Bardzo poetycznie to ujęte,z przyjemnością się czyta
oby jak najwięcej takiej poezji na beju.