Nie chcę kochać prozaiką dnia

Nie chcę kochać prozaiką dnia
Codzienną kanapką i wiadrem śmieci
Nie chcę na brudno i w pośpiechu
Szybko, niedbale i w bezdechu

Chcę być królową swego serca
Poddaną myśli, zakładnikiem duszy
W niewolę zmysłów oddaną nocą
Motylą klatką być na co dzień.

Niech me pragnienia w zmysłów szale
Owiną myśli w zapach upojenia
Zamglone oczy błyszczeć mają
Policzki mieć rumieniec szczęścia.

Świat niech umoczy swoje macki
Niech dotknie piękna we mnie, w nas
I nic nie będzie tak niedbale
Nie będzie tylko raz po raz.

dla tych co lubią piękno

autor

Magdalena Jot

Napisany: 2007-10-18 Dodano: 2007-10-18 13:45:33

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie