Nie ja wymyśliłem wojny czas

Fuhrer


Nawet mimo cierpiących ran
Ja bohater ginący w boju
Zatrzymuję na chwilę czas-
oddaje się jedną myślą w niepokoju

Ubrany w zbroję mam wyruszyć tam ku niemu
przecież ja dalej walczyć nie chce
Pragnę ciszy i spokoju.

Błagam u tego kto mnie złoży w ziemi
by zdjął ze mnie to żelastwo
Niepotrzebną mnie na drogę ostatnią
Chce iść do nieba, chce iść do niego

Wyspowiadam się, chociaż we mnie nic złego
Nie ja wymyśliłem wojny czas
Nie ja budowałem oręż by niszczyć
czas zabijania bliźniego
Czyniłem to wbrew woli dla takiego
dla takiego polityka marnego.

Ta marność w gabinetach opływa w dostatki
krzyżem się zasłania w imię jedyne co czyni
to wydobywa z siebie zło, siłą wszystkiego się wzbrania
tchórz od swego życia zarania

Zostałem bohaterem na polu walki
do którego siła mnie sprzysięgnięto
na mojej zbroi zawiśnie krzyż ostatni
oddałeś krew za tego i tego polityka marnego

Tak toczy się życie, w kieracie zamkniętym
idziemy, mimo, że tego nie chcemy owczym pędem
Na cóż mi medal za bohaterstwo
ja pragnąłem miłości
oddawać szacunek każdemu spotkanemu.

Nie zaznałem dotyku kobiety
jak u Rocha karabinem ona była
zimna okrutna śmierć innym czyniła

Jak zmienić świat, by nastała zgoda i radosne życie
kiedy spoglądam przed siebie
widzę marności a miłości tycie, tycie

Nie chce i nie pragnę wojny dzisiejszej na ekranie
kiedy widzę co niektórych zbiera mi się na wymiotowanie*
Wzbiera się we mnie bezsiła
gdy jedna wyjątkowo destrukcyjna partia opozycyjna-
pragnie władzy, dla swego małego fuhrera


*są rzeczy nad którymi nie potrafię przejść obojętnie

Autor:slonzok
Bolesłąw Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2022-07-23 Dodano: 2022-07-23 17:51:15

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie