Nie ma...
Gdy Ciebie nie ma, nie ma płomienia.
Chodź w nas jest miłość bez
wątpienia…
Nie ma strumienia, nie ma jelenia, nie ma
krzaków, cudownych ptaków.
Nie ma też Ciebie, sensu też nie ma, jest
płacz i rzeka cierpienia.
Nic już nie rośnie, nic nie dojrzewa.
Nie ma uśmiechu, nie ma radości w sercu na
dnie już tylko smutek gości.
Nie ma już Ciebie w dno się zagrzebie, gdy
będziesz blisko odpłynie to
wszystko…
autor
Dudek1
Dodano: 2005-11-05 10:59:21
Ten wiersz przeczytano 373 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.