Nie pędź tak, człowieku!
Świat wiruje od wiek wieków,
Bo tak jest już ustalone.
Lecz ty nie musisz człowieku,
Ciągle pędzić jak szalony.
Po co tak bez przerwy krążysz?
Powiedz dobry przyjacielu?
Jeśli zwolnisz i tak zdążysz
Dojść do obranego celu.
Czy ci tak koniecznie spieszno?
Do wiecznego odpoczynku?
Nawet nie zdążyłeś ?grzeszny?,
Zrobić dobrego uczynku.
Stój człowieku! Gdzie się śpieszysz?
Pędzisz ciągle bez wytchnienia.
Zwolnij ? rodzinę ucieszysz,
Nie mów jeszcze, do widzenia.
To nie sztuka odejść nagle,
Pozbyć się problemów z głowy.
Ale złapać wiatru w żagle
Żeby zacząć żyć od nowa!
autor
wrobel
Dodano: 2010-02-20 02:34:05
Ten wiersz przeczytano 3924 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Dużo w tym prawdy, ale wszyscy to rozumieją i nic z
tym nie robią.
Frytka też fajnie napisała, ale to właśnie wyjaśnienie
dlaczego nic się nie zmienia ...
- Frytka można coś zmienić tylko trzeba chcieć bo jak
chcesz to znajdziesz sposób, a jak nie to znajdziesz
powód. Ty pięknie uzasadniłaś dlaczego nie możesz więc
tak pozostanie ...
bieganina za mamoną :( .wiesz zainspirowałeś mnie:)
Biegać nie chcę chcę spokoju ,
lecz niestety życie zmusza,
stos rachunków do płacenia,
wiecznie niespokojna dusza.
Chcę być w domu iść na spacer,
czuć naturę ,tego trzeba...
lecz niestety życie smutne,
do roboty -znowu biegam.
Chcę z rodziną jeść obiady,
więcej czasu im poświęcać,
lecz niestety nie dam rady,
życie figle mi wykręca.
Tu nadpłata tam podwyżki,
dach przecieka ,auto siada,
znów podatek trzeba płacić
bez mamony ciężka sprawa.
Tak więc dali do roboty,
biegam tu i biegam tam,
w głowie rzadko też głupoty,
w głowie kołowrotek mam.
Chcę od nowa zacząć życie ,
lecz niestety nie da rady,
życie płynie w szybkim tępie,
z dzieci są już kamaraty.
pozdrawiam serdecznie Ładny wiersz :)
Bardzo ładny wiersz taki życiowy,też napisalam podobny
tylko że z innym spojrzeniem na życie.Oddaje głos i
zachęcam do przeczytania mojego :)
daje punkt za przeslanie wiersza, moze niektore rymy
zbyt doslowne.
bardzo dobry wiersz
Nie pędź tak, człowieku! Prawda, pędzimy i gnamy i co
z tego życia mamy:)
racja,co nagle to po diable...
Pieknie napisane, sama kiedys cos na ten temat
zrymowalam. Czasem trzeba sie potknac, zeby wstac,
rozgladnac sie i zapytac, dokad tak biegniemy? Upadek
czasem jest ratunkiem, pozdrawiam.
Dopiero w pewnym wieku zaczyna się tak myśleć. Do
czterdziestki , nawet do pięćdziesiatki, idzie się do
góry po drabinie, potem się schodzi i i choć jest
łatwiej , czuje się zmęczenie.
Piosenka o pośpiechu.."Gdzie nam się tak bardzo
spieszy..do nie załatwionych spraw..czy miłości
naszych pierwszych..czy do milionowych
barw..."Widziałem już wcześniej..Pozytyw za
fomę,budowę i temat.. M.
Bardzo dobre to wezwanie
„Dokąd pędzisz drogi Panie”,
„Dokąd spieszysz się Panienko
czy na pewno chcesz tak prędko
zdobyć szczyty, sławę, skarby
- tak przychylność chcesz zaskarbić?”
Refleksje to dobrze....warto na chwilę sie zatrzymac
POZDRAWIAM
Tematyka jak najbardziej aktualna...teraz w dobie
nowoczesnej cywilizacji teoretycznie powinniśmy
zwolnić i mieć więcej czasu dla siebie ale niestety
jest wręcz przeciwnie. Świetny wiersz, pozdrawiam!
pęd za pieniądzem, karierą...wiecznie zaganiani,
zapracowani...nie mamy czasu dla rodziny, dla siebie
samych...warto jest zwolnić, zacząć dostrzegać,
piękno, zło ...cieszyć się życiem...ładny wiersz, z
dobrym przesłaniem....pozdrawiam
Dobrze napisane, a puentę niech każdy by zastosował do
siebie, zanim głupstwo popełni.