Nie rozdzielajcie szczęścia

U stóp wzgórza,
Młoda brzózka,
Kładzie liście po sobie.
I tak wzdycha,
I tak szaleje,
Ze smutku po Tobie.

Cóż winne jest niebo,
Że młode drzewo,
Usycha mimo woli.
Choć wietrzyk Je ochładza,
I woda pień wygładza,
Umiera pogrążon w niewoli!

Dziś nie ma już brzózki,
Jej żywot był krótki,
Krwawiła z wnętrza żywica!
Umarli Jej państwo,
Rodziców zerwano,
A Ona za Nimi wciąż wzdycha!

Nie można rozdzielać,
I szczęściu się wdzierać,
Z butami jako zuchwalec!
Bo kiedyś nadejdzie,
I na Nas będzie,
Czas zemsty,pora i kolej!

autor

spandrx

Napisany: 2010-04-08 Dodano: 2010-04-12 19:55:52

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie