Nie szata zdobi człowieka,
tylko człowiek szatę
ozdobiłam szatę uśmiechem
choć łzy były po drodze
ocean łez
chciałam zamalować
lecz
nie potrafię
rozniosły się echem
dryfują
nieskończonym apogeum
nocą po zachodzie słońca
szukają słów
tych co lśnią
wszystkie mają cenę
jak wolność która
też lśni tylko krwią
nie potrafię
podlewać goryczą
nadziei
nie płaczę
patrzę
daleko i wstecz
szukam cieni
gotowa
na rejs
autor
beano
Dodano: 2023-06-27 23:00:10
Ten wiersz przeczytano 1044 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Szatę widać, a do wnętrza człowieka trzeba umieć i
chcieć dotrzeć i dojrzeć w nim to co jest
najcenniejsze.
Z podobaniem wiersza, pozdrawiam serdecznie :)
Bez żagli, bez wioseł, a płynie nam to życie...a my z
nim, więc w tym rejsie życzę Ci samych pomyślnych
wiatrów w żagle, pogodnego nieba i uśmiechów
życzliwych ludzi :)
Z podobaniem. Pozdrawiam.
jak czekanie a tam: "jeszcze się tam
żagiel bieli ...
Pięknie, choć z łezka smutku.. :))
Nie da się szatą zamaskować tego, co skrywa dusza.
Jeśli coś nie idzie po myśli, ważne, aby być gotowym
na zmiany.
Pozdrawiam refleksyjnie :)
Każda podróż to nowe doświadczenie
Miłego wieczoru
Tak, to prawda Beatko, bardzo życiowa, mądra
refleksja, pozdrawiam ciepło.
Dziękuję pieknie wszystkim przemilym gosciom za
pocztanie
Serdeczności :)
Szata to tylko przykrycie różności wnętrza
człowieka...ładnie życiowo i bardzo
poetycko...pozdrawiam serdecznie
Charakter to najpieknieszy z wdzianek czlowieka
Poruszający wspaniały wiersz Beatko.
Czasem trzeba wyruszyć w nową podróż życia mimo
wszystko... by odmienić życie
mimo,że piszesz swoje wiersze w bieli
zawsze je czytam z podobaniem
Ślicznie
Pozdrawiam serdecznie:)
Ślicznie i poetycko