Nie widzą nas
Nie widzą nas, nie słyszą,
choć stoimy twarz przy twarzy.
Otuleni głuchą ciszą,
pozwalamy innym marzyć.
Pozwalamy innym śnić,
delektując się wizjami,
i staramy zawsze być,
chociaż razem, ale sami.
Sami sobie zostawieni,
pośród sennych zjaw widzenia.
Własną ciszą pogodzeni,
która tyle ma zwątpienia.
Która marzyć tak pozwala,
w samotności, obok ludzi.
I miast zbliżać, to oddala,
usypiając zamiast budzić.
Nikt nie widzi, nikt nie słyszy,
choć stoimy twarz przy twarzy.
Długo jeszcze…w głuchej ciszy,
pozwalamy innym marzyć.
autor
Grand
Dodano: 2007-10-22 09:21:11
Ten wiersz przeczytano 598 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
gdybym tylko mogła się wyprowadzić z własnego umysłu
to już bym to zrobiła.
wiersz bardzo rzeczywity , tłum , a każdy jakby w
innym swiecie zył , chć tak blisko ale kazdy z osobna
,pcha życie wamotności drogą, mijając po drodze ludzi
w otoczce obojętności .
bardzo mi się podoba...
p.s. dziękuję za komentarz...nawet nie wiesz, jak mi
pomógł...wyrwał z bólu i zmusił do innego
spojrzenia...dziękuję...
Piękny wiersz. Zgadzam się w 100 %, że ludziom wydaję
się, że trzeba pozwolić innym łudzić się i żyć różnymi
utopiami, bo tak jest łatwiej zamiast po prostu pomóc.
Gratuluję
"Marzenia, sny i nadzieje " - to samotnosci
osloda a WIARA - zawsze checi nam doda.
Nad tematem i przekazem tego wiersza trzeba się
zastanowić, rytmika płynna i lekka, podoba mi się
prostota słowa...