Nie wierze już w nic
Nie wierze już w wielkie słowa
nie ma wielkich bohaterów
miłość to puste słowa i symbioza
Wiec po co żyć?
w miejscu na pustyni tkwić
z sepami się przyjaźnić
Jakbym mogła bym kochała
Jakbym umiała bym wybaczała
Jakbym chciała bym skonała
ale i tak bym sama została
bo ciebie pokochałam
a siebie przestałam
autor
kira
Dodano: 2010-08-20 15:24:35
Ten wiersz przeczytano 733 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Wiersz bardzo ładny, tylko przeszkadza mi powtórzenia
na samym początku, może lepiej by brzmiało:Nie wierze
już w wielkie ideę... pomyśl nad tym
Moja droga, błędy! Piszesz w pierwszej osobie, a już
na początku jest: "wierze", zamiast "wierzę".
Poza tym brak konsekwencji; jeśli możesz używać
polskich znaków, rób to cały czas!
Poza tym całkiem fajny, prosty pomysł. :)
ten wiersz jest smutny jakos..
nie wiem dokladnie o co chodzi.
ale to tylko ty wiesz.
wiersz jest moim zdaniem mimo to ladny
E tam, spodziewałem się znaleźć poszukiwanie,
religijny monolog podmiotu lirycznego, próbę
rozrachunku z wiarą i problemem istnienia Boga a
tu...gimnazjalizm :(