niebo o zachodzie
Gdyby na dachu przysiąść tak można,
nakreślić zachód struną gitary,
wzrokiem dogonić kres horyzontu
w najcudowniejsze zdobiony czary.
Skrzydlaty malarz musiał te barwy
rozzłocić iskrą swojego serca
Dodawał błękit, znał jego wartość,
która potrafi pejzaż uświęcać.
Czy to się ciszą w myślach układa,
czy może światło chodząc na palcach
perłowym gestem całuje ziemię
spływając z chwilą rytmami walca.
Bliskie jest tańca takie zjawisko
zbliża do siebie nieprzystające,
odmienne w gustach, zbliżeniach,
kształtach
barwy, co głaszczą miraże drżące.
Oddech wieczoru, jakże go lubię,
jest napowietrznym hymnem spokoju,
zapachem szczęścia po trudnych chwilach,
kiedy otwiera pragnień podwoje.
autor
Maryla
Dodano: 2009-04-29 06:48:06
Ten wiersz przeczytano 1017 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Nastrojowy wiersz na dobranoc.
Wiersz w całości oddaje piękny widok zachodzącego
słońca, ostatnia strofa podkreśla to wszystko.
Pokazuje uczucie do tego zjawiska. Ja też uwielbiam
zachody słońca.
Milo zanurzyć się w tak piękny wiersz pełen kolorowych
porównań
Marylo cóz mozna powiedziec wiecej...chyba tylko
zaperosic do uczty i przeczytac w skupieniu...aby
jrzec zapisane obrazy....pozdrawiam...
ładny wiersz, powiew romantyzmu, pozdrawiam :)
ładny rozmarzony wiersz z nutką romantyzmu. pozdrawiam
ciepło :)
Cisza, która płynie, ruch, którego nie słychać,
piękno, które nie krzyczy.
Marylo, znam te zachody, a gdy mi czasu nie starczy,
by się w nich zatopić, powrócę do tego wiersza.
Gdy slonce zmeczone dniem calym,,,
mieniac sie purpura,,,chowa za
horyzont,,,zlote krople promieni tona w wiecznosci jak
zaczarowane,,wiersz
sercem malowany,,,piekny,,pozdrawiam.
plusik....bardzo ładny wiersz