Niech inni lzy ronią...

Wyprawa,która miala dać nadzieję znajomej...

Gubisz Boga w codzienności,
Biegu i zlości,
Bez milości,
Bez wiary.
Bez nadziei...
Wspomnień i tęsknień mary,
Odganiasz lapka na muchy,
A do poduchy...
Bezsenność i strach.
Za zbyt dlugie noce,
I zbyt odważne stwierdzenia...

Nie czas się zmieniać,
Lecz przemieniać...

Beznadzieję w nadzieję,
Lęk w odwagę,
Wątpliwości w wiarę,
I odgonić tęsknień marę,
Bożą dlonią...
A do poduszki...
Niech inni lzy ronia.
Za zbyt krótki sen,
I za oczy przepelnione strachem...

...a przyniosla wiersz,pelno radości i wiarę,że czeka nas jeszcze coś dobrego.

autor

Pita

Napisany: 2006-09-07 Dodano: 2006-09-08 01:48:21

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie