niech się stanie ziemia

No i stało się, Ziemia. a na niej ludzie. Czy o takich
Bogu chodziło? Nie uogólniam.Wierszem pokazałaś, jak
odpoczywać w niedzielę.

w tej metafazie jest wszystko co zawierają uczone
księgi. to kunszt by w pięknie paru wersów oddać w
ręce nas ludzi całą głębie stworzenia świata

"czy nie za długie ręce stworzył człowiekowi"
ciekawy temat w wersie który zacytowałam
czytałam że BÓG żałował że stworzył człowieka bo tyle
zła czyni na ziemi
a niewątpliwie w tym dziele zła mają najwięcej ręce do
powiedzenia

Człowiek jak to człowiek,ale nigdy nie będzie mu za
dużo-tak jest od początku no i co niektórzy się
zastanawiają czy są jakieś granice gdzie odzywa się
sumienie i zastopuje dalsze chcenie?-Wiersz ciekawy
jak u każdego z życia wzięty..powodzenia

Madre i ciekawe przeslanie jak zawsze twoje wiersze
lubie czytać .

"moze wszystkiego bedzie mu za malo"...ile w tym
prawdy !!!madre i glebokie przeslanie.. dziekuje Julko

Najbardziej w Twoich wierszach lubię rytmikę, dzięki
której płynnie i z przyjemnością czyta się Twoje
teksty:)

piękny sonet i z mądrym przesłaniem i ten dobór słów
jest taki bogaty,nie każdy to potrafi,chylę czoła

Forma utrafiona do tematu wiary,udany przekaz.

piękny sonet i z mądrym przesłaniem...jak to zwykle u
ciebie

Piękny sonet (włoski). Przekaz jest niesamowity. Bóg
stworzył człowieka z miłości a on nie zawsze się
odwdzięcza. Posłał też Syna - Słowo i Jego też
znienawidzono. Ale sens naszego życia jest właśnie w
Nim.

Stwórca się napracował, a chciwe ręce ludzi tylko
biorą, lub wszystko niweczą...

No i stało się, wyszedł całkiem ładny wiersz spod
twojego " pióra" gratuluję.

Na początku było Słowo, a słowo było u ludzi.. Ty
pochwyciłaś swoje i w sonet zamknęłaś. Ja mam swoją
wierszowaną historię o stworzeniu, trochę na opak, ale
dziś smutek nie pozwala mi tego zamieścić.

Zauroczyła mnie nie tyle treść wiersza, ile bogactwo
słów,którymi została wyrażona. Nadal twierdzę,że w
warsztacie literackim osiągnęłaś
mistrzostwo.Pozdrawiam