Niedopałki

- przystanek pełen ludzi,
a ty?
- dość często zastaję zmurszenie


zbieracze świetlistych mchów
zostawiają po sobie ślady
mozaiki z popiołu

więc i ja
wypatruję przemytników jutra
z kieszenią pełną filtrów
wyciągniętych z zapatrzenia w słońce

tutaj gdzie siedzimy
ławki szepczą że trzeba z tym skończyć
mówiąc samemu za siebie

a ktoś za siebie rzuca
tylko niedopałki
które inny ktoś pozbiera

autor

Lukash

Dodano: 2006-04-28 00:01:31

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie