Niemoc

Niemoc

Otworzyłem na świat swoje skrzydła
stanąłem na dachu swojego jestestwa,
krew przez moment się zatrzymała
a serce stanęło jak by chciało powiedzieć
nareszcie.

Głowa zadarta do góry w niebo,
bo tam gwiazdy w ciemnej nocy świecą
i myśli krążą wokół ich żywota
moje myśli jak lawiny w zastygłych śniegach
gór splotach.

I tylko oczy jasne moje zmienne
rozwarte na całość lustrują słowa zagmatwane
za i przeciw, by nie upaść, by nie pochylić głowy
przed czymś co się nazywa niemocą,
niemocą życia po ludzku.

Łódź 04.08.2014 Mirosław Leszek Pęciak

autor

miniek183

Napisany: 2014-08-04 Dodano: 2014-08-04 06:39:41

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie