nienasycone...

Marzenie znienacka pod rzęsą mi siadło
mój spokój zmąciło i sen mi ukradło
myśl płonna, choć chłonna i ciut zawadiacka
jak bryka sto-konna , czepliwość ma gacka.

Panoszy się we mnie , rogami naciera
rozsądek mój płoszy , prawdziwa przechera.
Jest dzikie! Namiętnie spogląda na łono
nad wyraz pojętnie. Lecz no cóż mi ono?

Jak tygrys poluje , krwiożercze jak lew
po plecach stepuje i burzy mą krew.
Żółtymi ślepiami zagląda mi w oczy
nadzieją wciąż mami, a wiem, że się droczy...

Lecz nie wiem czy dosiąść je niczym ogiera
czy zdusić mu płomień, niech z wolna umiera.
Czy czoła mu stawić , czy stanąć bezwolnie
na zawsze odprawić, zachęcić swawolnie?

Rozsądek przestrzega, że jest zbyt zwodnicze
nie warto ulegać, więc na co ja liczę?
Lecz nagle myśl śliska mi duszę przewierca
spod rzęsy wszak bliska jest droga do serca...

Co będzie , gdy dotrze i tam pozostanie?
Och ! Zje mnie na pewno! Na drugie śniadanie...

;))

autor

bombonierka

Napisany: 2011-11-18 Dodano: 2011-11-20 12:36:44

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie