nienawidzę długopisów 2

Ciekaw wiersz egzystencjalny
cóż od pewnych spraw nie da się uciec, a życie samo
nam pisze scenariusze czasem barwi czerwienią, czasem
zieleni się nadzieją i czasem już niestety długopis
się wypisuje,
sorry za mój komentarz, chyba nie dorosłam do
komentowania Twoich wierszy, ale lubię je czytać i
jestem zawsze pod wrażeniem gdy je czytam.
Dobrej nocy Marto życzę:)

nie wiem czy dobrze interpretuję przesłanie wiersza
ale chyba chodzi o nałóg narkotykowy, z którego trudno
się uwolnić a skutki opłakane Pozdrawiam:))

Witaj. Nic nie poradzimy, ze zycie zapisuje sie tymi
dlugopisami...ktore czasami mozna zamienic na pioro.
Ostrosc z jakim zycie pisze nasz scenariusz, ktorego
nie da sie wymazac a w ktorym bledy zawsze sa
podkreslane na czerwono... zapis bedzie i tak sie
odbywal, dopoki nie dojdzie do ostatniej linijki i
zapisze wyraznie ... koniec. Moc serdecznosci Marto.

Smutkiem powiało i nizdecydowaniem Zatrzymały mnie
wersy

nienawidzę długopisów
to wskaźniki które nie wskazują
kierunku
tylko wypominają ten obrany
strzykawki
których mam pełne kieszenie
i szuflady
z wystającym żądłem
wielokrotnego użytku
a więc nie pszczelim
nic dobrego nie mogę się po nich
spodziewać

Kojrzy mi się z chrobą
Czyżby cukrzyca napawala Peelkę zniechęceniem

Jeszcze pomyślę Dzisiaj jestem już śnięta
Pozdrawiam serdecznie

Leon.nela w tych latach, w których żyłam też były
podnoszone oczka w pończochach, mleko w butelkach, nie
było flamastrów i jarałam się z kolorowego długopisu,
oranżady w proszku, którą jadłam palcami (pamiętam
jakie były czerwone od niej), marzyłam o piórze na
naboje, gumce do mazania, piórniku... ale nie o to tu
chodzi i nie w tym rzecz

w sumie to peelka niezdecydowana - dałabym a boję
się... Tak się nie da. Pozdrawiam :)

dobra rzeczywiście tak bywa jak piszesz,a jak ja się
cieszyłem gdy dostałem długopis z zielonym tuszem

i ciesz się że nie żyjesz w latach sześćdziesiątych
gdy długopisy oddawało się do nabicia trzy złote
kosztowało a potem zawsze ciekły i książki i zeszyty
zalewały
wtedy wydawało by się / zlane długopisy, podnoszono
oczka / w pończochach,lichtarzyki do świec na choinkę,
anielskie włosy, mleko w butelkach szklanych marmolada
w blokach 25 kg i masło solone oranżada w proszku
takie mieliśmy luksusy/ a tobie długopis pióro ze
stalówką kałamarz w ławce

Bardzo ciekawe i pomysłowe.