Niewidzialna
Idzie przez życie
Dziewczyna młoda
Ani ładna,
Ani mądra.
Ze spuszczoną głową
Cicho słowa wypowiada.
Cześć jestem niewidzialna.
Nie czuje się kochana.
Tylko wykorzystywana.
Nie potrzebna,
Tak bardzo bezradna.
Zapłakaną duszą
Pozostawiona bez uczuć
Zakrywa twarz rękoma,
I do trzech odlicza
Raz...
Dwa...
Trzy...
Zniknęła?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.