Niewola
Autorem wiersza jest moja mather,która niestety nie zdążyła ujawnić go światu..
Życie me takie smutne
choć jesień tak piękna jest
Dlaczego życie me obłudne..
Choć szczęścia pragnę i ja Też!
Czy moje życie ma upłynąć
wsparte o kałużę łez
Czy szczęście musi mnie ominąć?..
Choć szczęścia pragnę i Ja też!
Lecz czemu właśnie mnie to czeka
by ciągle pod prąd rzeki iść
a gdy zobaczę szczęście swe z daleka
to rzeka nie pozwala mi iść
A może się skończy życie okrutne
gdy zmyje je- strumień krwi
i już nie będzie takie smutne..
Bo upiększą mi je sny
.. z myślą,że nie będzie miała mi tego za złe.. Dziękuje za wszytsko co mi dałaś...lecz za szybko odeszłaś mamo..Będe Kochać i pamiętać do końca...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.