z niewysłanych listów

I

pamiętasz byliśmy tam sami, tak myśleliśmy.
pomiędzy deskami starej podłogi zasypiał czas,
skrzypiał śmiech. w czerwonej cegle marsjańskich ścian odbijało się echem kilka martwych westchnień, gra cieni.
kurczyliśmy się z każdym pocałunkiem nie zamkniętych oczu,
aż staliśmy się martwą naturą w zamku
pośród złoconych ram.



II

wracam o kilka stopni przed zamknięciem kręgu
naszych dwunastu nieudanych wycieczek. kamienie były takie ostre jednak nie kaleczyły uronionych łez. w zieleni uciekałem rozmowie grając melodię na trawie, łąkom ułożonym ospale. tam oddawałem pokłon twojej piersi, nabijałem urazy na pal zapomnienia. ubierałem ciało w milion kropli błękitnego nieba odwrócony twarzą do słońca.



III

teraz gdy patrzysz na mnie, tylko w odbiciu,
rażę nagą skórą wielkiej pustki. biegam pomiędzy lustrami wyciągając dłonie odczuwając istnienie grawitacji naszych jaźni. księżyce planet okrążają głowy wypełnione jądrami myśli, i gdzieś na powierzchni nie odkrytych konstelacji jest nasze miejsce, a wielkie teleskopy oczu powiększają niezapisane listy,
niewywołane fotografie.

czy istniejesz

autor

Vagirio

Napisany: 2008-12-02 Dodano: 2008-12-04 00:05:28

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie