Nieznajomy Pan...

Nie traćmy nadzieji...

Widziałam Cię, gdy mój autobus mijał przystanek.
Spojrzałeś się a ja odważyłam się na uśmiech.
Odwzajemniając go pobudziłeś moją wyobraźnię.
Po zamknięciu oczu niemal natychmiast przywołałam twój obraz w pamięci.
To było jak film.
Ja wysiadłam z autobusu podszedłeś do mnie i zaprosiłeś na kawę.
Wymieniliśmy się telefonami.
Byliśmy w kinie, potem u Ciebie.
Snułam ten sen nocami z nadzieją,
że znowu Cię ujrzę.
I stało się.
Ujrzałam.
W koloratce, odczytywałeś kazanie w moim kościele.
Nie było mi smutno gdy Cię ujrzałam.
Bo wiedziałam że zawsze możemy porozmawiać.

...bo przyjdzie w najmniej oczekiwanym momencie.

autor

Fear

Napisany: 2006-06-12 Dodano: 2006-06-14 10:26:29

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie