Niezniszczalna materia

Wiersz refleksyjny, zmusza do głębszej analizy.
Pozdrawiam:-)

Bardzo ciekawie o materii, Karolu:)
Pozdrawiam

Pięknie dajesz do myślenia...a już chciałam zabić
marzenia.

Pozdrawiam:)

Vitay! Marzeń nie wolno deptać!

Jak zawsze wspaniały wiersz, z szacunkiem Karolu :)

jak zawsze u Ciebie wiersz dopracowany w treści i
formie,ukłony

I słuszna racja ,nie zabijamy marzeń i siebie w nich
...:) mądry wiersz o przetrwaniu .:) Z pozdrowieniami
...

Bardzo refleksyjny wiersz.Pozdrawiam.

Jak zwykle refleksyjnie. Niektóre marzenia muszą
dojrzeć w nas, a niektóre zwyczajnie poczekać na
sposobną chwilę.Pozdrawiam.

Mądrze piszesz Kazapie:) Zaraz na samym początku,
uśmiechnęłam się szeroko, pomimo że wiersz
refleksyjny, bo jakbym miała zabić swoje marzenia
niespełnione, to by mnie uznano za wielokrotnego
mordercę, tyle ich jest, a pewnie , niech sobie
czekają, zresztą fajnie jest mieć ich wiele i zawsze
pod ręką na każda pogodę i okazje i zmieniać jak
sukienki- no w Twoim przypadku - garnitury:)))
Naplotłam, ale winny jest Twój fantastyczny wiersz:)
Miłego słonecznego jeszcze dnia:)

Zabijać to nie, bo przecież co raz unicestwione - to
przepadło.
Lecz w upływie czasu zmienić trochę tony, na szczyt
tylko popatrzeć, u podnóża zostać i tam szukać - jak
grosika w trawie. Najlepiej w słońcu, wtedy pierwsze
błyśnie.
Może w cieniu - tam marzenie nieśmiałością skryte,
czeka za długo... na spełnienie ziemskie.

Pozdrawiam :)

kazapie, jaki Ty jesteś eteryczny.
Mgłą jesteś czy powietrzem?
Pozdrawiam:)

Marzenia są niezniszczalne! to prawda! tak trzymajmy!
Pozdrawiam Karolu:)

nie niszcz laserem słów, bo to najłatwiej, ile wiedzy
potrzeba, by napisać mądrze składniej.
Nie zabijaj marzeń, gdyż ten dr otrzymaliśmy w
naturze,przeciwstawić się jej , to walić walić po
murze.Czasu zniszczyć nie sposób, chociaż każdy żyje
na swój mądry i głupi sposób. I tylko kiep traci czas,
nie niszcząc,bo psuje wszystko
Masz pomysły Karolku, same dla mnie ciekawe
skojarzenia -Pozdrawiam

Pomimo jesieni bliskiej okna chowam laser i zaczynam
hodować marzenia. W galaktycznej osobistej szklarni
umysłu. Pozdrawiam :)