Dziecię księżyca
Mój pierwszy wiersz w tym serwisie chciałabym zadedykować wszystkim tym, którzy szukają swej życiowej drogi, aby tak jak ja znaleźli to, co ich w życiu zadowala
W pochmurną, bezgwiezdną noc
duszną od objęć ciszy
chłodną od bezdechu czasu
na ławce w parku siedzi dziewczynka
srebrzysta niczym gwiazda
samotna niczym łza
wspomnienie księżyca
rękami oplata kolana
unosi twarz ku górze
i pozwala myślom odlecieć
wraz z wiatrem
Kim dla mnie jest ta dziewczynka?
ptakiem
uwięzionym w klatce swych pragnień
struną
po której przewija się ból świata
marzeniem
nieosiągalnym ludzkich dłoni
W pochmurną, bezgwiezdną noc
duszną od objęć ciszy
chłodną od bezdechu czasu
na ławce w parku siedziała dziewczynka
srebrzysta niczym gwiazda
samotna niczym łza
wspomnienie księżyca
nikt jej nie widział
nikt o niej nie słyszał
mimo to widuję ją ciągle
w swych snach
Ayano
Komentarze (4)
Ja na tym miejscu dziewczynki wstawię chłopca i moja
wyobraźnia już zweryfikowała że jest to możliwe,a
nawet można powiedzieć że wiersz Twój jest ładny i
konkretny-swoje miejsce w życiu ma każdy-tylko sam
musi określić i się ustawić.. nie tylko w
snach..powodzenia..
Bardzo ładny start! Podoba mi się. tajemniczy nastrój,
a w nim dziewczynka... Nic tylko iść spać:) Pozdrawiam
i życzę szczęścia!
Witaj na beju:) Twój wiersz roztacza aurę pełną
tajemniczości i pytań na które nie znamy
odpowiedzi.Każdy z nas szuka swojego miejsca na ziemi
i wszystko zalezy od nas samych.Chwila refleksji po
przeczytaniu Twojego wiersza...
wiersz stwarza aurę tajemniczości, zaciekawia - opis
dziewczyny intrygujący - wiersz interesujący i ładnie
napisany.