Niezrozumiała.
Próbowała odgadnąć tajemnicę smutku.
Przyglądała się. Badała.
W wyniku czego uzyskała:
sól łez, gorycz słów, ból, odebraną
nadzieję, niespełnione marzenia, gorzkie
rozczarowanie.
Poznała wszystko, czego znać nigdy nie
chciała.
Zapytała więc: Panie! Dlaczego?!
On odpowiedział jej: To za szczęścia nie
docenianie.
...niezrozumiała.
autor
zośka
Dodano: 2008-02-22 17:38:12
Ten wiersz przeczytano 461 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
nie docenimy szczęścia jeśli nie poznamy smaku
bólu... więc nie ma co wydziwiać... :)brać wszystkie
składniki życia takimi jakie nam się nawijają:)choć
niekoniecznie musimy się im poddawać:)
i znow krotko a tak wymownie .. tak wlasnie jest w
zyciu ze nie dostrzegamy szczescia apotem placzemy i
cierpimy , rozpaczajac pytamy Boga dlaczego ..
dobry podoba mi się=>+
Bardzo mi się podoba Twój wiersz.