Nocą...

Przesuwam nas po liczydle czasu,
Dzień po dniu nizam koraliki oczekiwania kreśląc miękkim owalem ust niespełnienie

Marzę że gdzieś daleko,
późną godziną
nasz księżyc,
srebrzy twoje dłonie,
i stajemy się jednym
w kolorze masy perłowej

Teatr cieni na jasnym ekranie prześcieradła, wibruje niedosytem i
zapachem uniesienia
opadając w ostatnie westchnienie

Kiedy szarość
poranka maluje kontury świata,
my zagubieni w sobie
zapadamy w najpiekniejszą szczęśliwość spełnienia...

autor

sael

Napisany: 2022-04-07 Dodano: 2022-04-07 06:45:03

Ten wiersz przeczytano 930 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie