Normy

W skomplikowanym tańcu społecznych cieni, gdzie każdy krok jest węzłem losu,
Indywidualność wydaje się być stracona w labiryncie zdeformowanych oczekiwań.
Tożsamość, jak subtelny obraz w mglistym świetle, zatapia się w pyłach czasu,
A normy, jak niewidzialne więzy, zacierają granice między ja a światem.

Gwiazdy na firmamencie migoczą, jak pytania bez odpowiedzi,
Życie staje się teatralną grą, gdzie scenariusz zapisany jest w stronicach społecznego kodeksu.
W korowodzie codzienności, dusze gubią swoje oryginalne rysy,
I w bezdusznej przestrzeni norm, odnajdują jedynie swoje rolki w zbiorowej opowieści.

Ciche wołanie wiatru w dali, to echo pytań o istotę bycia,
Tożsamość płynie jak rzeka, poszukując własnego źródła w gąszczu powszechnych norm.
Normy, jak strażnicy czasu, pilnują porządku w tej chaotycznej baśni,
A serca, jak otwarte księgi, poszukują sensu w krainie nieustannych zmian.

W refleksyjnym zwierciadle społeczeństwa, odnajduję własne odbicie,
Pytania o sens istnienia toną w morzu codziennych rutyn.
Czy indywidualność może przetrwać w tym oceanie oczekiwań?
Czy tożsamość może zakwitnąć w ogrodzie norm, czy jedynie zwiędnie w cieniu?

autor

Ozzy Perpurl

Napisany: 2024-01-30 Dodano: 2024-01-30 21:30:42

Ten wiersz przeczytano 352 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie