z Notatnika

I cóż ma począc moje biedne serce!
Wśród czterech ścian duszy.
Gdzie rozpacz ,na dobrę się rozgościła.
czarny obrus rozkładając ,
w czarnym swym kolorze ,
zasiadła przy stole.
W uścisk chwytając serce,
co chwilę spogląda,
na życie ,na świat
nie widzialnymi swymi oczyma.

I cóż ma teraz począć me serce?
Kiedy ból tak silny ,
jest nie dozniesienia ,
ten uścis rozpaczy .
Czy zanim powieki swe zamknie ,
na zawsze.
Ile życia z życia w nim pozostanie?
Nim rozpacz odejdzie.

Smutne me serce ,
w objęciach rozpaczy.
Wśród czterech ścnian duszy.
.. odarte z resztek godności ,
z tego wszystkiego co dać mogło ,
co dać chiało .
Umiera z miłości .

autor

Nadzieja666

Dodano: 2011-01-13 00:03:59

Ten wiersz przeczytano 677 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie