w objęciach śmierci

Zastygłam bez ruchu...
dostałam siarczysty policzek
i zamaszysty ruch nożem prosto w serce...
choć bolało nadstawiłam drugi...
i upadłam pod ciężarem upokorzenia...
krew pomieszana z łzami nie dała ukojenia..
dosięgnęłam dna w swojej niemej walce o miłość...
w niemym krzyku o pomoc..

Zaszczuta świadectwami swoich "przyjaciół",
którzy kochali,pomocy szukali
a potem samą zostawiali...
nie umiałam sobie z tym poradzić...
wzięłam żyletkę...szukałam przyjaciela...
i na oślep się ciełam...
ból duszy zastąpiono bólem ciała.
tylko czemu ze szpon śmierci się uratowałam?
kochać mi przyszło a nie być kochaną... dzień za dniem ucieka... nocy milion samotnych było...
a w sercu?-
ciągle to samo....

"są takie chwile jak sztylety, rozrywają duszę w kilka sekund"

autor

isia

Dodano: 2007-02-21 09:44:26

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie