obok

W mroku świtającego przemyślenia
pół-śpiący niosę Ci zażalenie:
Nie patrz na moje dolegliwości..a..
przyjdź, usiądź ze mną - bądź moim gościem.

My szukamy codziennie natchnienia,
spoglądamy przez pryzmat - co zmienić? -
a to nasze przemeblowywanie ..nam..
w efekcie na nic się nie przydaje.

Lecz ruch daje nam siłę i ważkość -
- odnosimy wrażenie, że warto..
mieć nadzieje, iż mamy przed sobą ..to..
spotkanie (z pozoru przypadkowe)

człowieka.. ..cicho pokochanego,
towarzysza na-wycieczkowego,
naszą podporę i oziębienie ..przy..
emocjach - w ogóle niepotrzebnych.

Naszej nocnej, miękkiej poduszeczki,
a za dnia przychylnej śmiechu beczki,
aby w głębinie objęć nas kochających ..szło..
nam ze łzami w potrzebie się zmierzyć.


Ale Ty stoisz obok i milczysz -
- porażek i błędów mi nie liczysz;
pragniesz tylko ode mnie rozstania ..dziś..
w zimnym oceanie twoich ramion.

(na motywie)

autor

Groschek

Napisany: 2023-05-05 Dodano: 2023-05-05 01:30:52

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie