Od ostatniego spotkania...

Od ostatniego spotkania
dużo czasu i łez upłynęło.
Rozmawiałem wtedy z tobą
trzymałem w ramionach.
Ty tak pięknie kłamałaś,
cudnie wyglądałaś.
Zbyt pięknie byś była prawdą.

Już nie pamiętam Ciebie.
Mojej głowie same złe chwile.
Kłótnie!
Żale!
Przeprosiny bezpodstawne!
Całe pisanie o miłości nic nie warte.

Na co były słowa, kiedy ty
ich spamiętać nie chciałaś.
Na co poświęcenie, przecież ty
go nie doceniałaś.
Na co poezja, skoro ty
jej nie rozumiałaś bezmyślnie tylko
przytakiwałaś.

Pragnę odmienić świat, swój świat.
Odzyskać słowa i otulić nimi inną.
Odzyskać to co utraciłem z tobą – cząstkę siebie.

Jak serce ofiarować skoro ty je masz?
Nie wiedziałaś, że cząstkę przed tobą i
światem skryłem.

Jak się nią zadowolić,
jak się nią cieszyć.
Serce chociaż całe
bez wartości jest.
Cząstka – cząstką pozostanie
lecz cenniejszą będzie.

autor

Sergiej.WKS

Dodano: 2009-03-28 21:24:00

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie