OD WSCHODU

wieje chłodem burzy wschodniej
leje krwawy deszcz
zrywa noże jakiś krzyk
Pan patrzy z Niebios
nie widzi
nędzne plony zbiera śmierć
haniebne odejście
ludzie sobie wzajem fundują
nie ma w nich świadomości
jest niewiedza
Pan patrzy
i szepcze
by nikt Jego głosu nie słyszał
pozalewane stepy ciałami krytymi
twarze bez wyrazu
głębia ran dociera donikąd
bo czym jest cierpienie
zadane z niewiedzy
czym ostrzeganie w przeraźliwości
Pan boi się ludzi
czy ludzie Pana?
zamarzają miasta od wschodu
do nas też dotrze
lepsza śmierć
niż niewiedza

autor

Gosia 22

Dodano: 2010-12-12 14:40:44

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie