POMARAŃCZE
młode sarny chodziły kiedyś po polu
młode ślady jeszcze w sercu
pierwszego uczucia
jakby miłością zatrucia
dziś kawa smakuje inaczej
dziś jakby klarowniej
nią mi pachniesz w zimowe wieczory
we wszystkie te dni, kiedy tęsknię
tęsknota i żal
że wierzyć już w ciebie nie mogę
że pomarańcze tak bardzo kwaśnieją
że czekolada - największą goryczą
przewrotne są dni w rozgrywkach losu
nim zajdzie słońce
szczebiotem motyla ucieka miłość
będą łąki pachniały jeszcze
zielenią soczystą
będą świeże owoce
poziomkowe skrawki nadziei
na jasność serdeczną duszy
autor
Gosia 22
Dodano: 2010-12-11 12:47:33
Ten wiersz przeczytano 648 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Zgrabne metafory, tak mi się jakby lżej zrobiło po
przeczytaniu :)
witaj, ładny uczuciowy wiersz. wracasz w nim do
wspomnień, tych dobrych i tych gorszych,
w sumie podoba się.
Bardzo mi się podoba ten wiersz... ciekawie i tak
lekko napisany, choć porusza trudne sprawy... w
zakończeniu mieniłabym na "jasną serdeczność duszy",
ale to Twój wiersz, i tak mi się podoba:-)
bardzo poruszający wiersz . Płynie z niego dużo uczuć
, zarówno tych dobrych jak i złych .
Pozdrawiam :)