w oderwaniu
zawieszona
między przebłyskami
pamięci
zapomina jak się tęskni
znajome twarze
tracą tożsamość
na ustach
błąka się
bezdomny uśmiech
zawieszona
między przebłyskami
pamięci
zapomina jak się tęskni
znajome twarze
tracą tożsamość
na ustach
błąka się
bezdomny uśmiech
Komentarze (18)
Świetny i smutny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wzruszający wiersz...
pozdrawiam Nel-ko :)
Smutny czas "bezpamięci". Dobrze oddany w wierszu.
Pozdrawiam