Odmiana losu

Z dedykacją dla pani Heleny F.

Wychodząc za mąż tylko z rozsądku,
łudziła się, że miłość się pojawi,
jednak po czasie doszła do wniosku,
że mimo starań kochać nie potrafi.

Bez wsparcia męża popadła w apatię,
miesiące mijały - było coraz gorzej,
nie mogąc uporać się z oziębłością,
winę za rozstanie wzięła na siebie.

Wcześniej straciła kochaną mamę,
z córką macochy były na bakier,
od kiedy opuściła rodzinne strony,
zamieszkała na małej wsi u ciotki.

Niebawem poślubiła wyjątkowego mężczyznę;
zakochana po uszy od pierwszego wejrzenia,
w rok po ślubie na świat przyszły bliźnięta,
dziś nie wyobraża sobie życia bez miłości.

autor

_wena_

Napisany: 2014-10-30 Dodano: 2014-10-30 09:25:52

Ten wiersz przeczytano 3118 razy

Oddanych głosów: 71

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie