ODWRÓCONE WIZJE
masz ukrytą wiedzę zamkniętą zapisem
tam gdzie nie ma światła odkryjesz tę
niszę
może ujrzysz siebie odwróconym wzrokiem
jak rzeka wypełnisz wyschniętą zatokę
i poczujesz głębię na krawędzi matni
dotknij dłonią serca lekko skórę natnij
ten strumień purpury odnowi przymierze
zalęknionych pragnień i serca uderzeń
widzisz już wyraźnie swoją twarz dla
innych
słyszysz czyste myśli niewinne wśród
winnych
wybierz teraz drogę nad brzegiem urwiska
ale pilnuj niszy by się nie rozprysła
spróbuj poszybować bez wzroku i skrzydeł
oddychaj prawdziwie nie czernią mamideł
zmysły wyostrzone odkryją nieznane
potem możesz wracać poprzez jaźni bramę
zapisz bo ulecą odwrócone wizje
niech prawda poznana pozostawi bliznę
ukryj dobrze zwoje zrodzone umysłem
niech trwają uśpione aż po czasy
przyszłe…
Komentarze (21)
Ty wiesz, jak niewiele potrzeba, by poszybować hen
wysoko aż na granice wyobraźni......Ale tym razem w
Twoim wierszu nie ma oczywistości........Gdzieś tu
przyplątał mi się obraz zagubionej Duszy, a może
Miłości, lub Kobiety, a może też zagubiło się całkiem
coś innego...echh
Bardzo głęboki wiersz mhmmmmmmm i muszę Tobie
powiedzieć że zrobił na mnie wielkie wrażenie...z
uśmiechem:)
jak kazdy Twoj wiersz robi wrazenie i pozostawia slad
nie tylko w sercu.....
Twój wiersz to ogromna ilośĆ przenośni, jakby cały
wiersz był jedną wielką metaforą...ciekawą, i
tajemniczą...jego zaletą jest to że, każdy czytelnik
może inaczej go zinterpretowaĆ...podoba mi się Twoja
wizja i to jak ją opisałeś....
Blizny wyryte przez prawdę życia, no cóż, to chyba
cali jesteśmy w szramach. Łaskawco, obdarowałeś nas
pięknym wierszem. Podziękowania składam.
Można powiedzieć że po części jako fantazję na myśl
przywołać,te uczucie daleko nie odbiega,ale jako wizję
w której się zanurzasz we własnym ja,aby mieć wgląd do
tego co było,aby nie robić w przyszłości jakiś
błędów,chcesz konfrontacji z rzeczywistością-widocznie
wypadły pomyślnie skoro zamykasz po wsze czasy ten
rozdział,wiersz super..powodzenia
Zaglebiasz sie w wierszu w tajniki ludzkiego umyslu
aby wydobyc z niego to co najszlachetniejsze w nim
drzemie i jest w tym duzo madrosci zyciowej a takze
zachety do dzialania i postepowania w zyciu zgodnie z
zasadami ktore sa zgodne z wlasnym sumieniem.Tak ja
interpretuje Twoj wiersz a czy tak naprawde o to
chodzilo to juz Ty sam wiesz. Wiersz moze budzic wiele
innych refleksji w zaleznosci od tego jak jest
odbierany przez czytelnika. Podoba mi sie w nim
wlasnie to ,ze jest on jakby na pograniczu fantazji i
realnego zycia.
Proponujesz receptę na doskonałość, na poznanie
swojego wnętrza i łatwiejsze sprostanie światu
zewnętrznemu, który czasem jest trudny do objęcia
myślą i czynem. Robisz to w wyższym stylu i to cię
wyróżnia pozytywnie wśród piszących autorów.
piękno strof w mądrości życiowej zawarte, lekką
metaforą przyprószone i przedstawione, całość
doskonała.
Wiersz jak marzenie...warsztatowo także...podziwiam
Cię za tak precyzyjne wykonie...piękny.
Urzekają niesamowite porównania i spojrzenie na
otaczające życie, ładna forma, podziwiam głęboką
wyobraźnię!
Dostrzegam w tym wierszu dużą dawkę filozofi w bardzo
dojrzałym wydaniu ujętą w metaforyczne ramy. I cenię
sobie taką twórczość.
Świetnie! Wiersz w mistrzowskim wykonaniu, pozostawia
"ślady" w umyśle czytelnika.
O czym wiersz traktuje? Niszę tam gdzie nie ma
światła odkryjesz i wypełnisz wiadomościami, jak
rzeka wyschniętą zatokę.Poszybuj w nieznane poprzez
jaźni bramę,zapisz wizje odwrócone,niech prawda
pozostawi ślad, aż po przyszłe czasy.Wprawnym i bardzo
dojrzałym piórem wiersz napisany.Dwunastozgłoskowiec,
dobry rym, a- b.
Bardzo rozbudowany wiersz,pełen ciekawych metafor i
skojarzeń.Przesłanie zaszyfrowane w tajemniczej
treści. Czuje się bardzo wyrobione pióro.