Ojczyzna

Słońce ma kolor różu
a niebo pachnie liliami
Lazurowe jezioro
odbija w sobie martwe-żywe cienie

Łąki usiane stokrotkami
usilnie pragną pozostać w pamięci

Kosmopolito, który wszystkich jednakowo sobie ukochałeś
nie masz domu
prawdziwego
gdzie czeka na ciebie nawet poduszka stęskniona za ciepłem twego ciała

Nie cenisz życia, które dał ci Bóg
jedno masz
i nie szarżuj nim tak
nie lataj z Aten do Waszyngtonu

Gdziekolwiek będziesz
i cokolwiek robił
wszędzie odczujesz pustkę

Bo nigdzie nie ma
różowego słońca
i nieba o zapachu lilii
żaden ptak nie śpiewa tylko dla ciebie
a twego cienia nie odbija żadna tafla jeziora

To tu
to tutaj....
każda cząstka pamięta
jak kiedyś kochałeś cały ten maleńki świat.
Dziecko.
Nie wiedziałeś, że gdzieś jest inaczej.
Że coś może być piękniejszego - dla ciebie nie było.
Umiałeś płakać z radości, a każda z twych łez zamieniała się w perłę.

Umierając gdzieś w świecie
( może Rzym? )
zrozumiesz, że przez całe dalsze życie czegoś ci brakowało
Zapłaczesz nad
dawnym- niedawnym losem
Ale twoje łzy nie zamienią się w perły
Nie zamienią....

autor

Asieńka16

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 20:21:25

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie