Okna

Dokądkolwiek się udam, napotykam na okna. Okna budynków. Okna dobroci. Okna dusz. Okna złych uczynków. Napotykam co rusz. Zastanawiam się ile jeszcze ich napotkam i ile napotkałem już. Czy więcej będzie tych miłych, czy tych niechętnie wspominanych. Które będą mi się śniły, a które zasiąda w komnatach ciemnych i zapomnianych.

Zaglądając w okna przez szyby swych przeżyć, zaczynam zmysłami je znaczyć i znaczenie ich mierzyć. Wiele z nich w sobie ma, ciepłego serca zasługi. Na wielu z nich widać, zarysowania i smugi. Niektóre wygładzam, bo czas im winy wybacza. Na kilka patrzę zachłannie, bo widok przez nie wyobraźnię przekracza. Przez okienka niewielkie zaś, spostrzegam wyraźnie, bo niewielkie są dłonie, co otwierają przyjaźnie...

A jedno z tych okien - jedno jedynie, perłowym jest okiem w ukochanej dziewczynie. Z przejrzystości swej słynie, w której wszystko się zgadza. Tylko widok z Jej okna, moje rysy wygładza...

autor

młodzieniec

Napisany: 2006-08-17 Dodano: 2009-04-14 15:14:36

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie