OMAMY W METRZE

Kolejny wiersz s serii wierszy pisanych z Londynu

Jade,jade metrem,znowu Ciebie nie ma
Bo to chyba wtorek dzisiaj
Moze nienajlepiej zeby myslec na ten temat
Moze szkoda na to zycia

Ale w metrze jest chwil pare na to rozmyslanie
Kiedys serce otworzylas,kiedy tak jechalem
Za oknami nic nie widac,chociaz juz jest ranek
Byle tylko nie przegapic kiedy moj przystanek

Wtedy tak namietnie bilet mi sprawdzalas
A ja wtedy zamyslony jakis bylem
A ty patrzac na mnie dwa przystanki przejachalas
I tak mysle teraz ze cos przegapilem

Jade,jade. W glowie mysli pedza tak, ze az sie gotuje
Obok ludzie tacy sami,jakos tak to czuje
Moze wstac i krzyknac do nich czemu ciagle spicie`
Ale ktos mi rzekl-nie warto bo takie jest zycie

Ciebie nie ma,nie ma,ust twoich nie widze
Pelno innych kobiet w metrze,lecz chyba sie wstydze
No i czasem jedna z druga jakos na mnie wpadnie
I piersiami mnie przygniecie,potem spojrzy na mnie

Codziennie pod ziemia jakos tak sie dzieje
A ja dalej wypatruje czemu nie ma Ciebie?
Kiedys jednak wsiadziesz, jak kanar poszczujesz
Spojrzysz znowu na mnie slodko i mnie skontrolujesz

Niech znow tkliwa reka twoja uchwyci moj bilet
Ja uchwyce Ciebie w oku i cala te chwile
Moze potem po robocie jakos sie spotkamy
Ale moze sen to tylko,moze to omamy

Jade metrem,jade,znowu nie ma Ciebie
Ale dzisiaj nawet calkiem fajnie mi sie jedzie
Jakis koles z boku cos mi opowiada
A ja patrze-green park station,o k..... wysiadam

autor

peter12

Dodano: 2006-06-23 22:28:52

Ten wiersz przeczytano 1026 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie