Dama z wieży

zamknięta wśród krzyków samotności

Z zamknietej wieży odkupienia
Wykrada się śpiew przecudny ,
To Dama zniewolona -nutami rozbrzmiewa.
Wieżowa Pani wiele nie oczekuje…tylko zbawienia
Dzień i noc to dla niej czar złudny …
Tylko smutny głos te mury opiewa


A Ona czeka aż czar zgaśnie
Aż znów poczuje ciepła dłoń ukochanego
,jego zatopione szumem spojrzenie .
Lecz to wszystko widzi tylko we śnie…
I znów z oddali słychać płacz dziecka cierpiącego …
Wtopione łzy na poliku czynią spustoszenie .


Dama jest nadal w wieży zamknięta
Serce jej setką ran pokryte .
Żałobna pieśń swe siły wytęża -
Na Damę i jej smutek ,ale ona przeklęta …
Bowiem miała czyny przeciw duszy skryte,
Jej uczucie i tak nie zwycięża

Dama gaśnie w ostatnim akcie
Nic prócz zbutwiałych murów nie zna jej historii…

ten świat nadal trwa...

autor

neptun86

Napisany: 2006-05-24 Dodano: 2006-05-25 09:51:35

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie