Ona

W swym świecie zagubiona
Wciąż szuka szczęścia bram

Chce stanąć już i poczuć
Jak życie płynie tam

Otwiera swoją duszę
Do serca woła go

Ktoś wkraść się usiłuje
Lecz ciągle to nie to

A jednak idzie dalej
Czy dobrze, czy też źle

Na cud nie czeka wcale
Iść ciągle musi – wie

I mimo niepowodzeń
Nie daje zrazić się

Wtuli się w te ramiona
Czuje że znajdzie, wie....

Wierzę...

autor

Ziółko

Napisany: 2006-01-18 Dodano: 2006-01-18 15:41:49

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie