Ona i On
Ona piękna i radosna zawsze była
Mądrością i zdolnością się szczyciła
Zawsze to co mieć chciała
walczyła o to, więc dostawała
On inteligentny i przystojny był
Miłością i poezją żył
Pisał wiersze miłosne, a jego sława nie
była mała
Każda dziewczyna dla siebie mieć go
chciała
Oni przypadkiem w parku nocą się
spotkali
Od pierwszego wejrzenia się w sobie
zakochali
Wiele radosnych chwil ze sobą spędzili
Cały czas w Miłości do siebie żyli
Jednak Miłości więź się przerwała
On inną sobie znalazł, ona sama została
Ona ze smutkiem i bólem na twarzy
Rozpaczała, nie obchodziło jej co może się
zdarzyć
Myśl o nim jej nie zostawiła
W jego powrót cały czas wierzyła
On nie żałował że ją zostawił
o lepszym życiu z inną marzył
Uważał że najpiękniejszą kobietę na całym
świecie miał
z którą w Miłości aż do Śmierci będzie
trwał
Oni tak daleko od siebie żyli
Czy do swojej Miłości się pomylili?
On ze szczęśliwą Miłością
Ona z nadzieją i samotnością
Historia ta dla obu tragicznie się
skończyła
On po ślubie się rozwiódł szybko, ona się
powiesiła
Komentarze (2)
Przykro mi to mówić,ale forma wiersza jest bardzo
słaba - rymowane opowiadanie, ale podobną historię
znam, bez tak dramatycznego finału ( i to wcale nie z
Bej ); dodaję punkt na zachętę do dalszej pracy, bo
uważam, że z tej opowiastki mógły powstać dobry
wiersz, ale to wymaga zaangażowania i wiedzy na temat
poezji.
Co nie znaczy, że byli sobie pisani. Mam wrażenie, że
niektóre motywy już czytałem na beju. Popraw sobie
"Rozpaczała, nie obchodziło jej co morze się zdarzyć"
- może.