Opowieść o życiu

Ten wiersz jest troszeczkę chaotyczny, bo pisany nagle. Komu go dedykuje??? Wszystkim...każdemu bez wyjątku.

Chciałabym byc małym dzieckiem beztrosko się bawiącym.
Biegać goniąc się z witrem, przytulić sie do starej wierzby, która szeptała takie piękne bajki....zbierać stokrotki i zrobić z nich wianek, śmiać się głośno i pytać ,,Dlaczego chmury są białe?''
Nie mieć zmartwień...
-Dzień dobry.Chciałaby Pani być znów dzieckiem. Niestety to niemożliwe. Pani wybaczy, ale tulenie się do wierzby jest NIEDORZECZNE
-Niedorzeczne?
-Owszem, gdyż może Pani pobrudzić sobie sukienkę. I zresztą kto widział, aby się przytulać do zwykłego drzewa.
-A ja właśnie taka chce być. Nie inna. Nie pospolita, zwyczajna, nie taka jak Pan. Pan nie potrafi marzyć, śnić, kochać. Pan tylko umie liczyć zarobione pieniądze. Zna sie Pan na obligacjach, wie Pan co to jest netto, brutto i innne bardzo ,,ważne sprawy" ma Pan ciągle na głowie. A ja tak nie będę!
Patrzy na mnie jak na wariatkę, odwraca się, odchodzi. I już wiem, że nie stanie się on choć na chwilę małą istotką, która biega po zalanym słońcem ogrodzie. Wróci do domu, pustego domu. Usiądzie, znów będzie psuł oczy przed nowoczesnym laptopem.
A ja? Ja znów stane się dzieckiem.
-Do widzenia, proszę Pana. Pójdę już. Pan ma pewno dużo pracy, a na mnie czeka stara wierzba, by opowiedzieć mi najpiękniejszą historię. historię o życiu.

Wiersz pisany pod wpływem chwili. Rozmyślałam dzisiaj o życiu i tak mnie jakoś natchnęło.

autor

marzycielka18

Napisany: 2007-07-09 Dodano: 2007-06-07 20:49:28

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie