Orka

Tatko zaprzągł kasztankę, wrzucił pług na furmankę,
- jedziemy córeczko na pole.
czas orać kartoflisko, zebrać ziemniaki wszystkie,
przygotować na zimę rolę.

Kasztanka ciągnie, jest słaba, pług ziemię odkłada,
ja za pługiem zbieram ziemniaki.
Wrony to zobaczyły, w ziemię dzioby wsadzały,
wyciągały spasione pędraki.

Dzień się chyli powoli, a mnie ręka już boli,
od noszenia ciężkiego kosza.
Nasze zmęczone twarze słońce purpurą maże.
Obżarte wrony już się wynoszą.

Do wsi droga jest bliska, dogasają ogniska,
siwy dym się snuje polami.
W bramie matuchna nasza na wieczerzę zaprasza.
Koń przy żłobie rusza wargami.

Z całej tej ciężkiej orki uzbierałam trzy worki,
mama z radością w piwnicy chowa.
A ziemniaki jak wiecie to podstawa jest w diecie.
Słyszę mamy radosne słowa.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2021-10-23 Dodano: 2021-10-23 00:18:06

Ten wiersz przeczytano 1725 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie