Ości zostały rzucone?

Może, trzeba wierzyć i czekać...cuda się zdarzają..
Nawet odrzuceni zostają przytuleni przez...los.
Pozdrawiam serdecznie

Podobno to jest możliwe.

forma zachwyca, przekaz zasmuca - świetny wiersz.

Karp na talerzu pewnie krzyknie
o Jeżu!
Dziewczyno się nie smutaj - tylko bież życie w swoje
ręce
i dryfuj ku potędze.

Los przeważnie biegnie na przełaj
i co piątego darzy pocałunkiem szczęścia.

Pozostali muszą tyrać na każdą jego kroplę

Dziękuję za kolejne komentarze.
Danusiu, czy czytałaś "Wigilijny chłód"? Chciałabym,
żebyś przeczytała...

siła uczuć jest wielka, smutnie o nich zwłaszcza gdy
dotyczą dzieci i odtrącenia,,,,pozdrawiam

Człowiek, z czasem potrafi się przyzwyczaić do każdych
okolicznOŚCI, nawet tych niekorzystnych,
nieprzyjaznych:(

Tak naprawdę, to wszystko jest w większej czy
mniejszej części - ulotnOŚCIĄ, złudnOŚCIĄ, innOŚCIĄ,
obcOŚCIĄ, szarOŚCIĄ, słabOŚCIĄ, bezsilnOŚCIĄ,
samotnOŚCIĄ... mogłabym długo wymieniać;)

W końcu - znanam, ze słowotoczOŚCI:)

Świetny wiersz, Słonko. Zostanie w pamięci.

Dobrego dnia:)

Świetny wiersz, ważny temat :)

znam ten bol :)

Bomiś, dzięki. Jasne, że zastanawiałam się nad
"kiedyś" i "gdy" - usunęłam, wydawało się pustawo -
znów wkleiłam. Będę jeszcze rozważać tę kwestię.
Demono, miło Cię widzieć.

W oszczędnej formie, wyraziłaś cały ból dziecka.
Weekendowy ojciec (niekiedy nawet rzadziej) nowa
rodzina matki a pomiędzy tym zagubione dziecko.
Serdeczności.

w moim odbiorze to uwspolczesniona przypowiesc o
Kainie i Ablu, w pigulce; wlasciwie wstep do niej,
przestroga do czego moze doprowadzic zazdrosc,
nienawisc... wynikajaca z nierownego trsktowania
braci, rodzenstwa,

Kain zostal wiecznym tulaczem, jednak Bog obiecal nad
nim czuwac,

bardzo dobry wiersz, nie tylko o samotnosci,
i tytul, znak zapytania daje nadzieje na rybe zamiast
osci, albo niestety poglebianie nienawistnej tesknoty,


moze sie myle, ale tak czuje, oj czuje Madis:) gratki
za wiersz!

mozna zrezygnowac z kiedys i gdy, ale nie narzucam;)

Krzemanko, dla mnie zawsze pozostaniesz jedną z moich
nauczycielek na beju:). Dziękuję:).

Świetny wiersz. Bardzo dobrze oddałaś los dziecka z
rozbitego związku, gdy rodzice urządzają się na nowo:(

MIłego dnia.

Wiktorze, wproszę się do kogoś na kolację, żeby nie
doznać szoku.