Ostatni promień
rozpala ogień
ukazuje przedświaty
krótka chwila
krople kryształowego wodospadu
biczują odsłonięte uczucia
jak się odnaleźć
przeklinam zaistniałe
zastygam
autor
emanuel
Dodano: 2010-09-19 00:10:16
Ten wiersz przeczytano 540 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
piękny, dający do myślenia wiersz... zdecydowanie...+
;)
co się stało , to się już nie odstanie...ładnie
.... " jak się odnaleźć "....w uczuciach....dobry,
pozdrawiam liści szelestem....
zastygam...chowam swoje uczucia ,odsloniete sa
bezbronne ,wystawione na atak,zranienie...zastygam w
oczekiwaniu na nowe ... wiersz daje pole do roznej
interpretacji
...trzeba poczekać na kolejny obrót słońca i następny
promień,może tak szybko nie zgaśnie...
"Pożegnałaś mnie uśmiechem..niczym ciepły promień
grzał..pomyślałem - na pociechę..bowiem w sercu czułem
żal.." Ostatni promień..Biorę do siebie.. M.
uczucie czeka na odzew i niepokój narasta Napięcie i
gorycz ,uciekanie do wewnątrz Wiersz dobry logiczny z
emocją:)
krótka chwila
krople kryształowego wodospadu
biczują odsłonięte uczucia
Ładny erotyk. Wyraźne jest uczucie żalu, że chwila
jest krótka,