ostatnia kartka ostatni wiersz
Siedzę tak z smutkiem …
Smutkiem wielkim jak ten czas
Czas żalu i czas walki
Walki z samym sobą
Walki z własnym
umysłem, sercem i lękiem
W ręku trzymając długopis
a przed oczami rozmyta kartka
Kartka papieru na którą przelewam Swe
żale
Swe wspomnienia
Gryzę się z z samym sobą
oraz z własną głową
Pisze i płacze
Płacze i pisze
Nie wiem czy dobrze
Nie wiem czy mam racje
Nie wiem czy tak jest dobrze
nie wiem czy to jest dobre rozwiązanie
Przecież obiecałem sobie
Ze pisać więcej nie będę
Ale to tylko było mówione
Było skłamane
Ja pisać lubię a w szczególności żale
może mi tak lepiej
może mi tak łatwiej
Niestety ja ci na to nigdy nie odpowiem
Odpowiedź po dzień ostatni
dzień śmieci mojej
W świadomości pozostawię swojej
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.