Ostatnia wiadomość…
Czytaj w moich myślach,
Tak jak czyta wiatr…
Prześwietl moją dusze i
Usłysz jej krzyk,
Bym mogła zrzucić ten ciężar,
Ulżyć ciału i wnętrzu dać
Spoczynek wieczny…
Nie chce czuć się jak grzesznica,
Za to, że coś do niego czuje,
Nie chce stracić w Twoich oczach
Mój świat jest wystarczająco
postrzępiony,
Już dość cierpienia i ciężkich dni,
Gnębienia siebie.
Nie proszę o wyrozumiałość ,
Wysłuchaj tylko tego, co wgłębi duszę od
dawna…
I proszę…nie oceniaj…
Bo sama czuje się dość winna, że
Do tego dopuściłam i nie rozumiem
Tego zjawiska
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.