Z pamiętnika Matyldy

PROZA (Fragment opowiadania) Z pamiętnika Matyldy

Zapowiadał się kolejny piękny dzień. Słońce od rana obdarowywało ziemię złotymi promieniami . Matylda pakowała torbę plażową, jeszcze tylko masło kakaowe i może iść . Na plaży mimo wczesnej pory, ciężko było znaleźć miejsce .U ffff... w końcu znalazła. Trafiła nawet na zrobiony już grajdołek. Rozłożyła koc i położyła się w kierunku słońca. Och ! jak wspaniale tak beztrosko wylegiwać się na cieplutkim piasku, słuchać łoskotu fal i zatopić się błogich, marzeniach .Będąc młodą dziewczyną marzyła o wielu rzeczach, ale przede wszystkim marzyła o miłości . Tak bardzo jej pragnęła. Leciuteńka bryza delikatnie muskała jej ciało. Ogarnął ją błogi stan lenistwa . Leżała z zamkniętymi oczami wsłuchana w plażowy gwar . Z tego cudownego uczucia beztroski, wyrwał ją wrzask dziecka. Matylda usiadła na kocu, ciekawa co się stało .Po chwili ujrzała krzyczącego małego chłopca i mężczyznę, który kładł tęgie klapsy na pupę,do której przylegały mokre majtusie. Wielka ciężka łapa, wymierzała karę małemu dziecku miotającemu się niczym ryba złapana na haczyk .

- Mówiłem ci smarkaczu, że nie wolno ci zamoczyć majtek! W czym będziesz wracał, jak pójdziesz na obiad ! Nie bacząc na leżących obok plażowiczów, wrzeszczał tarmosząc przerażone dziecko ...

Matylda nie wytrzymała. Poderwała się z koca i podeszła do szalejącego mężczyzny.

- Natychmiast niech pan przestanie! Krzyknęła,co pan wyprawia, to przecież małe dziecko , to panu należą się te baty.

Wielki jegomość puścił dziecko ze swoich szponów, przenosząc wściekły wzrok na Matyldę.

- Niech się pani nie wtrąca, to nie pani sprawa - jego słowa niczym kolec kuły Matyldę.

- Owszem moja . Nie będę patrzyła jak znęca się pan nad tą niewinną , bezbronną istotką . Mógł pan przewidzieć,idąc na plażę, że należy wziąć dziecku na zmianę majteczki. To pana wina i niech pan odpuści sobie ten ojcowski mores !

Mężczyzna próbował coś jeszcze powiedzieć, ale Matylda skwitowała krótko...

- Takich ojców powinno się pozbawiać ojcostwa i jeśli jeszcze raz w mojej obecności skarci pan chłopca, to zwrócę się do odpowiednich organów, żeby panu wymierzyły karę .Przytuliła malca głaszcząc po lnianych włoskach. W ten sposób próbowała go pocieszyć.

- Jak masz na imię ? zapytała
Chłopiec chlipiąc odpowiedział
- Kuba.
- Ślicznie, jak Kubuś Puchatek, znasz tego Kubusia ? Dziecko wyraźnie się ożywiło...
Tak, tak oglądałem z mamusią tę bajkę...

- No to wiesz, jaki Kubuś Puchatek był dzielny, ty też musisz być taki jak on . Malec przestał płakać, a w jego oczkach zapłonęły iskierki.

- Prose pani ja mam tę bajkę.

- No dość tych rozmów, zbieraj się trzeba za pół godziny iść na obiad . Drab syczał niczym smok, w jego głosie było coś przerażającego...

Mój Boże kolejna niewinna istota, skazana na ojca tyrana - pomyślała.

- Bądź dzielny i słuchaj tatusia.

- Cześć mały Puchatku.

- Ceść, odpowiedział dziecięcym słodkim głosikiem.

Matylda wróciła na koc . Słońce grzało już bardzo mocno, miała ochotę na kąpiel, chyba pójdę troszkę do wody pomyślała sobie po cichu... Obróciła się w stronę gdzie leżał samotny pan.

- Przepraszam, czy sprawię panu kłopot prosząc o chwilową opiekę nad moim plażowym dobytkiem? -zapytała mężczyznę z sąsiedztwa.

- Ależ nie - proszę niech pani idzie, będę zerkał...

Matylda podziękowała i szybkim krokiem udała się w kierunku wody. Brrrrr jaka zimna, powoli wchodziła w głąb morza, im bardziej się zanurzała tym woda stawała się cieplejsza. Och jak przyjemnie... Wracając na koc zauważyła, że nie ma już małego Kubusia i ojca draba.

- Dziękuję panu - zwróciła się do samotnego mężczyzny.

- Nie ma za co - odpowiedział, odwdzięczy się pani pilnując moich rzeczy . Bardzo zimna woda ? - zapytał .
Tylko w pierwszym momencie,później już można wytrzymać ? odpowiedziała.

- Muszę powiedzieć,że podziwiam pani postawę, obserwowałem całą tę sytuację .Musi być pani wrażliwą kobietą. Tylko pani zareagowała, dlaczego?
Właśnie dlaczego ? Nie wiem sama, był to po prostu impuls - odpowiedziała . Nie potrafię patrzeć na krzywdę, a szczególnie kiedy dotyczy ona dzieci.

- No tak, mimo wszystko zasługuje pani na podziw w końcu jest tylu ludzi,a nikt nie zareagował . Ja też unikam takich sytuacji.

Matylda poczuła zażenowanie . No cóż już taka jestem, choć często zbieram cięgi od życia za swoją wrażliwość i uczciwość...

- O tak ma pani rację, w dzisiejszym brutalnym świecie nie ma miejsca na sentymenty .Ludzie są pozbawieni wrażliwości, mówi się o znieczulicy, jednak są jeszcze ludzie mający serce ,jest pani tego przykładem.
Ha, ha,ha ? Matylda roześmiała się . Jest pan bardzo miły, jednak nie uważam,żebym dokonała czegoś szczególnego, po prostu zwykła reakcja.

- Pozwoli pani, że przesunę mój koc bliżej pani ? zapytał ...

cdn ...

autor

serena1953

Dodano: 2011-11-12 18:10:03

Ten wiersz przeczytano 993 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie